O português, juntamente com outros detidos do Irão e da Rússia, foi transportado para a prisão de Sanliurfa, a poucos quilómetros da fronteira com a Síria. O local tinha 20 celas onde os indivíduos eram amontoados. O quarto que lhes foi atribuído estava num estado degradante, com os lençóis sujos, o chão encharcado de urina e até larvas visíveis nas camas. Não tinham quase acesso a necessidades básicas, como comida ou água. "Chegámos a Sanliurfa ​ao final do dia de terça-feira [27 de junho]. Ainda não tinha dormido, feito uma refeição ou tido acesso ao meu telemóvel desde a detenção. Ninguém sabia onde eu estava. Ficámos nessa prisão até 13 de julho, com outros reclusos a ameaçar-nos de morte. Todas as noites um de nós ficava acordado para garantir que ninguém entrava na nossa cela para nos magoar", relatou Álvaro.

Portekizliler, İran ve Rusya'dan gelen diğer tutuklularla birlikte Suriye sınırına birkaç kilometre uzaklıktaki Şanlıurfa cezaevine nakledildi. Site, bireylerin tıkıştırıldığı 20 hücreye sahipti. Onlara tahsis edilen oda, kirli çarşaflar, idrarla ıslanmış zemin ve hatta yataklarda görünen kurtçuklarla bozulmuş bir durumdaydı. Yiyecek ve su gibi temel ihtiyaçlara neredeyse hiç erişimleri yoktu. Álvaro, "27 Haziran Salı günü gün sonunda Şanlıurfa'ya vardık. Tutuklandığımdan beri hâlâ uyumadım, yemek yemedim ve cep telefonuma erişmedim. Kimse nerede olduğumu bilmiyordu. 13 Temmuz'a kadar o cezaevinde kaldık, diğer mahkûmlar bizi ölümle tehdit ettiler. Her gece birimiz hücremize girip bizi incitmesin diye uyanık kaldık" dedi.